Filmy warte obejrzenia, czyli moja subiektywna podróż po kinie.

Lubię oglądać filmy, które są oparte na prawdziwych wydarzeniach. Uważam, że nikt nie pisze takich scenariuszy jak życie. W nowym cyklu, który roboczo nazwałem filmy warte obejrzenia w dziale Rozrywka, przedstawiał będę co jakiś czas obrazy, które w jakiś sposób zapadły mi w pamięć. Nie zawsze będą to historie oparte na faktach, ale tak się złożyło, że pierwszy film takim właśnie jest. A jest nim Bleed for this z 2016 roku w reżyserii Bena Youngera, który jest także autorem scenariusza tego filmu. Tekst zawiera spoilery!

„Już nigdy nie będziesz mógł boksować. Myli się pan, będę boksował. Nie rozumie pan po prostu jakim jestem człowiekiem”

Vinny Pazienza to amerykański, dobrze zapowiadający się pięściarz lżejszych kategorii wagowych. W 1987 z rekordem 23 zwycięstw i 1 porażki dostaje swoją pierwszą szansę na mistrzowski tytuł wagi lekkiej. Zdobywa go, ale w rewanżu z Gregiem Haugenem traci pas. Kolejne dwa zwycięstwa otwierają mu szansę walki o mistrzostwo wagi półśredniej z Rogerem Mayweatherem. Pazienza przegrywa ten pojedynek, a jego otoczenie radzi mu zakończenie kariery. Ten jednak odmawia, wiąże się z lekko upadłym, byłym trenerem Mike’a Tysona, Kevinem Rooneyem, i staje do kolejnych pojedynków. Cztery z sześciu kolejnych walk wygrywa, choć dwie porażki w tym zestawieniu są pojedynkami o mistrzowskie pasy organizacji WBO i WBA. Dobry rekord 30-5 i zawadiacki styl walki dają mu jednak kolejną szansę walki o pasy: pokonując Rona Amundsena i Gilberta Dele zdobywa mistrzostwo organizacji IBF i WBA w wadze super półśredniej – pomysł skoku o dwie kategorie wagowe w górę podsunął mu Rooney (wcześniej Pazienza omal nie umarł po odwodnieniu jakie zafundował sobie zbijając wagę do walki z Mayweatherem).

Będąc w wieku 29 lat u szczytu swojej sportowej kariery Pazienza ulega wypadkowi samochodowemu w którym łamie sobie kręgosłup. Lekarze zakładają mu specjalny gorset (nazywany Halo), który podtrzymuję postawę za pomocą rusztowania przytwierdzonego śrubami do czaszki. Diagnoza jest jednoznaczna, Pazman będzie miał sporo szczęścia, jeśli zacznie normalnie chodzić, a o sporcie może zapomnieć. Prowadzący go lekarz, dr Cotter, ze łzami w oczach oznajmił mu diagnozę: Już nigdy nie będziesz mógł boksować – powiedział. Vinny Pazienza odpowiedział mu w swoim stylu: Myli się pan, będę boksował. Nie rozumie pan po prostu jakim jestem człowiekiem. Wbrew wszelkim zaleceniom lekarzy i własnego trenera Pazienza, zaledwie pięć dni po zamontowaniu Halo, zaczyna treningi (w filmie czas ten wydłużono do trzech miesięcy, reżyser uznał bowiem, że nikt nie uwierzy w to jak było naprawdę). Po trzech miesiącach lekarze zdejmują mu Halo (w filmie Pazman nosił Halo przez pół roku i naprawdę zażyczył sobie odkręcenia śrub z czaszki bez znieczulenia, co opisywał potem jako największy ból swojego życia). Trzynaście miesięcy po wypadku Pazienza staje ponownie w ringu. W 10. rundowym pojedynku pokonuje decyzją sędziów byłego mistrza świata Luisa Santanę. Po kolejnych trzech zwycięstwach zdobywa wakujący pas organizacji IBO w wadze super półśredniej pokonując Dana Sherry, a następnie zdobywa wakujący pas organizacji IBC pokonując słynnego Roberto Durrana (wygrywa z nim także w rewanżu). Swoją drogą historia kariery Durrana także sportretowana została w filmie, ten obraz nosi tytuł Hands of stone z Robertem de Niro i Edgarem Ramirezem. Wracając jednak do Pazienzy to ten zdobywa jeszcze pas kategorii WBU po pokonaniu Dana Rosenblata. Karierę sportową ostatecznie kończy na własnym warunkach w 2004 roku zwycięstwem z Tockerem Pudwillem.

W rolę Vinnego w Bleed for this wciela się Miles Teller. Trenera Rooneya zagrał Aaron Eckhart, a rodziców Pazienzy sportretowali Ciaran Hinds i Katey Sagal. Ted Levine z kolei wcielił się w rolę promotora Lou Duva. Film dostępny jest w serwisie Netflix.